خبرگزاری حوزه | هفته دفاع مقدس گرامیداشت یاد مردان وزنانی است که از همه‌چیز خود گذشتند تا ما امروز عزتمند باشیم. از نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و خلبانان رشیدش که اولین و آخرین تیر جنگ را شلیک کردند تا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و نیروهای جان‌برکف مردمی آن‌که با گوشت تنشان مانع از پیشروی دشمن شدند. بنی‌صدر می‌گفت “خاک بدهیم زمان بگیریم” بیچاره نمی‌فهمید که دعوا بر سر همان یک وجب خاک بود.....

به‌راستی چقدر برای معرفی این قهرمانان به نسل جوانمان کارکرده‌ایم؟! آیا چیزی بیشتر از نام آن‌ها بر خیابان‌ها و اتوبان‌ها و میادین شهرهایمان می‌دانند؟! ببینید آمریکایی‌ها از رشادت‌های نداشته سربازان بی‌هویتشان چه ها نشان می‌دهند و چگونه اسطوره‌سازی می‌کنند ...ما از اسطوره‌های واقعی‌مان چه نشان می‌دهیم؟ در نمایش‌خانگی‌مان مشتی سریال بی‌محتوای ترکیه‌ای می‌سازیم که جولانگاه افرادی است که اگر به برکت خون شهدا و انقلاب اسلامی و توجه به مستضعفان نبود امروز در بهترین حالت بایستی در یک نقطه دورافتاده در کشور دست‌فروشی می‌کردند...

آیا جوان ما می‌داند زمانی که صدام حسین می‌خواست اجلاس سران عدم تعهد را در بغداد برگزار کند و می‌گفت هیچ خلبان ایرانی جرئت نزدیک شدن به آسمان بغداد برای برهم زدن اجلاس را ندارد شهید عباس دوران خلبان سرافراز اسلام هواپیمای خود را که در آتش پدافند می‌سوخت به مقر موردنظر برای برگزاری اجلاس کوبید و آسمانی شد و آن اجلاس هم هرگز در بغداد برگزار نشد؟!

آیا از شهید قنبر زارع می‌دانند شهید زارع در جریان عملیات مجروح می‌شود و بعد به شهادت می‌رسد.به اذعان دوستان شهید، او مردانگی، رفاقت و وفاداری را پیش از شهادت کامل می‌کند. همرزمان شهید می‌گویند دست شهید زارع در جریان عملیات مجروح می‌شود، سپس دشمن او و دیگر نفرات را محاصره و سپس زنده‌به‌گور می‌کند. همرزمانش می‌گویند شهید فرصت به عقب رفتن را داشت ولی به خاطر بقیه نیروها به عقب نیامد و گفت اگر بخواهم به عقب برگردم به پدر و مادرهای این بچه‌ها چه می‌خواهیم بگوییم. تا آخر خط باید همه باهم باشیم.

سلیمانی‌ها، همت‌ها، بابایی‌ها، باقری‌ها، باکری‌ها، خرازی‌ها، دوران‌ها و ... را بیشتر دریابیم. جای شهدای بی‌مثال ما در فرهنگمان به‌شدت خالی است.

دکتر شاهین صادقی نسب استاد دانشگاه تهران